شهری سازی روددره های تهران؛ زیرِ پا گذاشتن «حق به شهر»

طرحی که با عنوان «ساماندهی رود دره های تهران» از اواخر دهه ی شصت، در زمان شهردار بودن کرباسچی مطرح شد، در واقع بخشی از طرح بزرگ تری بوده است که من آن را «شهری سازی» محیط های طبیعی می خوانم. پس از پایان یافتن جنگ با عراق، رودرواسی مقام های ایرانی در زمینه ی عدالت اجتماعی (که شاید در رقابت با نظرات چپ ها وجود داشت) به کناری گذاشته شد و نسخه های توسعه و عمران از نوع سرمایه داری برای شهرها، روستاها، و کل کشور پیچیده شد. تفسیر دلبخواهِ مدیران ارشد کشور و دیگر قشرهای فرادست از اصل 44 قانون اساسی (که هر سه نوع مالکیتِ دولتی، تعاونی، و خصوصی را به رسمیت شناخته) و برداشت از آن به نفع خصوصی سازی، کار را به آن جا رساند که در مواردی حتی از نئولیبرال های آمریکایی هم پیشی گرفتند و خدماتی مانند آموزش اجباری، سلامت همگانی، و تأمین اجتماعی را هم خارج از وظیفه های دولت دانستند.